Chapter VI : Family
Title : Chapter VI : Family
Pairing : Hyunbin x Yongguk
Rated : PG
Genre : Omegaverse, Romantic, Domestic
Note : ฝากอ่านทอล์คกันหน่อยนะคะㅇㅅㅇ
>>สารบัญ<<
-----------------------------------------------------------------
วันนี้ควอนฮยอนบินกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน
คิมยงกุกเข้าใจว่าคงเป็นเพราะญาติผู้พี่อย่างมินฮยอนจะพาครอบครัวมากินข้าวที่บ้าน
แต่ความจริงก็คือ
คุณประธานควอนให้ผู้ช่วยจัดการงานที่เหลือต่อแล้วรีบกลับมาเพราะยงกุกบอกว่าวันนี้จะเข้าครัวเองต่างหาก
“มาสิ วันนี้ฉันเป็นลูกมือให้เอง”
เป็นภาพที่แปลกที่สุดเท่าที่เหล่าแม่บ้านตระกูลควอนเคยเห็นมา
คุณยงกุกเข้าครัวเองน่ะไม่เท่าไหร่ พอเข้าใจได้อยู่
แต่นายใหญ่ของพวกหล่อนนี่สิ
น่าตกอกตกใจตั้งแต่คุณควอนถอดสูท
พับแขนเสื้อเชิ้ต แล้วคว้าผ้ากันเปื้อนที่แขวนอยู่ในครัวไปสวม
จนกระทั่งเดินไปยืนข้างๆคุณยงกุกที่เคาท์เตอร์ครัวพร้อมรอยยิ้มนั่นล่ะ
คุณควอนน่ะหรือจะทำอาหาร?
ขนาดโซราที่อยู่ที่มาตั้งแต่นายใหญ่ตัวเล็กตัวน้อย
ยังไม่เคยเห็นว่าเจ้านายจะคิดทำอะไรแบบนี้มาก่อน
อย่าให้คิดว่าเป็นเพราะคุณมินฮยอนจะพาครอบครัวมทาทานข้าวที่บ้านนี้เลย
จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่คุณมินฮยอนมา
พวกหล่อนก็เป็นคนจัดข้าวปลาอาหารอยู่ดี
นอกจากต้มรามยอนกินง่ายๆแล้ว
นายใหญ่ของพวกหล่อนน่ะ...แม้แต่ผักยังหั่นไม่เป็นเสียด้วยซ้ำ
“คุณควอน...หั่นหมูแบบนั้นไม่ได้สิครับ”
“ก็ฉันไม่เคยหั่นนี่”
“งั้นผมหั่นเองครับ
คุณไปล้างผักดีกว่า”
“โอเค”
.
.
.
“คุณ ล้างแบบนั้นผักก็ช้ำหมดสิครับ”
“ทำไมมันถึงยุ่งยากจัง”
“แค่ค่อยๆล้างเองครับ แบบนี้ไง”
ก็แค่บทสนทนาง่ายๆของคุณสองสามีภรรยาในห้องครัวที่ดังออกมาให้ได้ยิน
หากแต่กลับเรียกรอยยิ้มให้กับเหล่าแม่บ้านสองสามคนที่กำลังจัดเตรียมโต๊ะอาหารได้อย่างง่ายดาย
“คุณยงกุกนี่ก็ใจเย๊นใจเย็นเนาะ
แถมยังใจดี น่ารัก นุ่มนิ่ม เฮ้อ...ตั้งแต่อยู่มาฉันยังหาข้อเสียของคุณเขาไม่เจอเลย”
“ตั้งแต่มีคุณยงกุกมาอยู่เนี่ย...บรรยากาศบ้านก็เปลี่ยนไปเลยล่ะ
ดีจังเลยที่นายใหญ่แต่งงานกับคุณยงกุก”
“กลับจากแทกูก็เหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆด้วยนะ...อีกไม่นานเราคงได้ต้อนรับนายน้อยแหละ”
“อา...บ้านนี้จะมีเด็กน้อย
แค่คิดฉันก็ตื่นเต้นจะแย่”
“พูดมากจริงๆยัยพวกนี้”
โซราเอ่ยเอ็ดสองแม่บ้านสาวเบาๆ ไม่ได้จริงจังนัก
เพียงไม่อยากให้เอาเรื่องเจ้านายมาพูดกันเล่นเสียเท่าไหร่
ทว่ามีหรือคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากอย่างหล่อนจะดูไม่ออก
ตั้งแต่คุณยงกุกแต่งงานเข้ามา
บ้านหลังใหญ่ที่เคยเงียบเหงาก็เหมือนจะถูกเติมเต็มด้วยสีสันและบรรยากาศอบอุ่นบางอย่างที่ค่อยๆแผ่กระจายปกคลุมไปทั่วพื้นที่แห่งนี้
ทั้งดูจากรอยยิ้ม สีหน้า แววตา
และท่าทีของเจ้านายที่เธอเลี้ยงดูมาแต่เล็กแต่น้อยแล้วนั้น
เหมือนสีสันและความอบอุ่นที่ว่าจะแผ่กระจายไปถึงหัวใจที่คล้ายจะแห้งเหือดนั่นเข้าแล้วเสียด้วย….
.
.
.
.
.
รถยนต์ของครอบครัวมินฮยอนจอดเทียบรั้วในเวลาเดียวกันกับที่อาหารจานสุดท้ายถูกจัดวางอย่างพอดิบพอดี
ป้าโซราเป็นคนอาสาไปเปิดประตูต้อนรับก่อนจะพาเข้ามาที่โต๊ะอาหาร
เมนูวันนี้ดูก็รู้ว่าคุณยงกุกของพวกหล่อนทำเอาใจครอบครัวที่มีเด็กเล็กทั้งสิ้น
เพียงแค่เห็นก็อดอมยิ้มให้กับความเอาใจใส่คนรอบตัวเป็นอย่างดีไม่ได้
มินฮยอนกวาดตามองอาหารบนโต๊ะที่ดูก้รู้ว่าเป็นของโปรดลูกชายเขาทั้งสิ้น
ไหนจะยังมีของโปรดของเขากับซองอูที่ฮยอนบินโทรมาถามเมื่อตอนกลางวันอีกต่างหาก
“หิวกันหรือยังคะ? ถ้ายังไงรอสักครู่ก่อนนะคะ
คุณฮยอนบินกับคุณยงกุกเธอขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่
ทำอาหารกันเหนื่อยเลยน่ะค่ะ”
หญิงกลางคนเอ่ยเสียงนุ่มเจือรอยยิ้ม
พลางวางน้ำและขนมลงบนโวฟาห้องรับแขก เมื่อครอบครัวบ้านตระกูลองนั่งลงเป็นที่เรียบร้อย
“หืม? ยังไงนะป้าโซรา?
คุณยงกุกกับฮยอนบินเป็นคนทำหมดนี่หรอ?”
มินฮยอนเอ่ยถามตาโต
จนคนเป็นสามีอย่างองซองอูที่นั่งอยู่ข้างๆยังถึงกับหลุดขำ
“ตกใจอะไรขนาดนั้นมินยอนนา...เรายังช่วยกันทำอาหารเป็นเรื่องปกติ”
“เรากับเขาเหมือนกันที่ไหนล่ะพี่ซองอู”
“เขาอาจจะสนิทกันแล้วก็ได้
ตอนนั้นพี่ยังจีบเธอติดในเดือนเดียวเลย”
“มันเกี่ยวกันกันไหมล่ะ
เรื่องสิบกว่าปีแล้วยังจะเอามาพูดอีกนะ!”
องซองอูหัวเราะร่วนโดยมีลูกชายตัวน้อยอย่างซอนโฮหัวเราะตามกันมาเมื่อเห็นว่าพ่อแกล้งแม่ได้สำเร็จอีกตามเคย
เป็นภาพที่ทำเอาเหล่าแม่บ้านต่างก้มตาก้มตาอมยิ้มกันใหญ่
หลังจากนั้นไม่ถึงนาน
ในขณะที่สองสามีภรรยากำลังนั่งคุยเรื่องทั่วไปพลางเช็ดปากลูกชายตัวน้อยที่กำลังกินขนมอย่างเอร็ดอร่อยไปพลาง
ทั้งยงกุกและฮยอนบินก็ลงมาจากชั้นบนในชุดไปรเวทสบายตา
และในตอนนั้นเองที่มินฮยอนได้รับคำตอบที่คาใจมานาน…
ถึงคำถามที่เคยถามน้องชายไปว่าเจ้าหญิงบนหอคอยทองคำที่เขาลือกันว่าเย่อหยิ่งนั้นจริงเท็จแค่ไหน
“สวัสดีครับคุณมินฮยอน คุณซองอู...สวัสดีครับน้องซอนโฮ”
ทั้งคำทักทายอย่างสุภาพที่ถูกเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
ทั้งรอยยิ้มจริงใจที่ชวนให้ยิ้มตาม
ทั้งท่าทางที่ย่อตัวลงทักทายกับลูกชายตัวน้อยของเขาอย่างเป็นธรรมชาตินั่น
ทำให้เข้าใจแล้วว่าทำไมฮยอนบินถึงอยากให้เขามาสัมผัสคำตอบนั้นด้วยตัวเอง
ข่าวลือเหล่านั้นช่างไร้สาระ
หากจะมีข่าวลือที่ดูจะเป็นจริงอย่างที่คนอื่นเขาร่ำลือมา
ก็คงมีเพียงอย่างเดียว
คิมยงกุกมีใบหน้าสวยหมดจดสมฉายาเจ้าหญิงนั่นแล้วจริงๆ
.
.
.
.
.
หลานชายตัวน้อยของควอนฮยอนบินดูเหมือนจะสนิทกับคุณน้าสะใภ้อย่างยงกุกได้อย่างรวดเร็ว
และคล้ายว่าคุณน้าสะใภ้เองก็จะแพ้ทางเจ้าเด็กน้อยอัลฟ่าขี้อ้อนนั่นไม่ต่างกัน
สองแม่ลูกกับน้าสะใภ้นั่งเล่นกันอยู่ตรงโซหาห้องรับแขก
หลังมื้ออาหารที่ครอบครัวบ้านตระกูลองดูเหมือนจะปลาบปลื้มไม่น้อย และแน่นอน
เมื่อได้รับคำชมเปลาะจากหลานชายว่าอันนั้นก็อร่อย อันนี้ก็อร่อย
ทั้งควอนฮยอนบินและคิมยงกุกก็ไม่สามารถหุบยิ้มได้
“มินฮยอนเคยเล่าให้พี่ฟังว่าคนเขาลือกันว่าคุณหนูคนเล็กของตระกูลคังหยิ่งมาก”
“ครับ พี่มินฮยอนเคยถามผม
ผมเลยบอกให้มาเห็นกับตาเอง”
ฮยอนบินพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
ในขณะที่กำลังเดินลงบันไดมากับพี่เขยหลังจากที่ขึ้นไปคุยธุระสำคัญกันที่ห้องทำงาน
ธุระสำคัญที่เขาจำต้องรบกวนพี่เขยที่มีตำแหน่งเป็นถึงอัยการประจำเขตอย่างองซองอูให้ช่วยเหลือ
“คงได้คำตอบชัดแจ๋วเลยมั้ง
ดูเอาเถอะ อย่างกับสนิทกันมานานแล้วนั่นน่ะ”
สองอัลฟ่าหนุ่มหยุดยืนมองทั้งสามคนที่กำลังนั่งหัวเราะร่วนกันอยู่ในห้องรับแขก
ดูเหมือนว่าซอนโฮจะโชว์ซ้อมเต้นที่จะขึ้นโชว์ในงานโรงเรียนให้คุณน้าดู
โดยมีมินฮยอนปรบมือและร้องเพลงประกอบไปด้วย
“ปกติก็เป็นแบบนี้กันหรอพี่”
“ไม่หรอก
ถ้าพี่อยู่ด้วยก็จะยิ่งกว่านี้”
“เป็นครอบครัวที่สนุกดีนะ”
ควอนฮยอนบินเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
เขาไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเยียนมินฮยอนกับครอบครัวบ่อยนัก
โดยเฉพาะช่วงหกเดือนมานี้ที่มักจะคุยแต่กับซองอูด้วยเรื่องธุระสำคัญ
หรือบางครั้งมินฮยอนก็จะแวะเวียนมาหาที่บริษัทพร้อมลูกชาย
แวะเอาขนมจากร้านมาให้บ้าง ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบตามประสาพี่น้องบ้าง
สำหรับเขาที่เป็นน้องชายที่สนิทกับมินฮยอนมากๆ
ฮวังมินฮยอนที่หัวเราะเก่งและร่าเริ่งถึงขนาดนี้เขาก็เพิ่งได้เห็นหลังจากที่หลานชายลืมตาดูโลกนั่นล่ะ
ที่เคยได้ยินว่าการมีลูกจะเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบของเรา
ดูท่าจะเป็นความจริง
“มินฮยอนอยากมีลูกมาตลอดเลย...ปีแรกที่แต่งงานกัน
พี่กับเขาพยายามกันมากจนเกือบจะถอดใจแล้ว
พอได้มีขึ้นมาจริงๆก็เลยมีความสุขมากขนาดนั้นไง”
อย่าว่าแต่ฮวังมินฮยอนเลย
แม้แต่องซองอูที่ฮยอนบินรู้จักมาตลอดสิบกว่าปียังเปลี่ยนไปเลย
จากผู้ชายที่ดูเหมือนจะไม่เอาไหนในตอนแรกๆ
ใครจะคิดว่าจะมาเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีได้ขนาดนี้
“ผมนึกตอนตัวเองมีลูกไม่ออกเลย...เลี้ยงลูกนี่ก็ดูไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ”
“ไม่ง่ายหรอก
แต่ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น ต้องลองมีถึงจะรู้”
“คงไม่ใช่เร็วๆนี้หรอกพี่”
“เออ พี่เข้าใจ”
องซองอูเอ่ยเคล้าเสียงหัวเราะ
เอื้อมมือไปตบบ่าน้องชายของภรรยาเบาๆ ด้วยเข้าใจว่าสถานการณ์ตอนนี้
สำหรับฮยอนบินแล้วคงไม่พร้อมที่จะมีลูกเท่าไหร่นัก
อย่างน้อยเจ้าตัวก็คงอยากจะสะสางที่เรื่องที่กำลังทำให้อยู่มันเสร็จสิ้นไปเสียก่อน...
เขาเองก็ได้แต่ภาวนา
ให้เราจัดการได้อย่างราบรื่นและผ่านไปด้วยดี
เพราะเราทั้งคู่ต่างก็ไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว
.
.
.
T
B
C.
*อ่านทอล์คหนูหน่อยนะคะพลี่ๆ*
ขอยาดพักความหวานไว้ก่อง
จริงๆแชปนี้มันต้องมีอีกซีนนึง แต่ขอยกไปตอนหน้านะคะ เพราะอยากหย่อนปมไว้จริงๆ
ถ้าใส่ซีนนั้นเข้ามาคาดว่าน่าจะลืมหมดทุกสิ่งอย่างกันแน่ๆ 55555555555
แล้วๆๆๆๆ คือจริงๆไม่อยากจะถามเร็วขนาดนี้
แต่อยากให้เก็บไว้พิจารณานีสสสนุงงง
เนื่องจากมีคนเข้ามาคุยกับเราเรื่องทำเล่มหลายคนแล้ว
เราเลยอยากทราบจำนวนคนที่อยากได้เล่มเป็นตัวเลขแน่นอนค่ะ
เพราะงั้นรบกวนช่วยเข้าไปจิ้มๆแบบสอบถามให้เราหน่อยโน๊ะ ตามไปที่นี้เลย >>
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdxwnSSrOkOM-Nbjv70DzkdLBZY_-7yOE7rR79i73x757LN_w/viewform?usp=sf_link
และเช่นเคยกับช่วงท้ายรายการ
ขอบคุณฟีดแบคและความรักความอบอุ่นที่มีให้กับนายใหญ่และคุณภรรยาอย่างมากล้น
ปลื้มปิติที่สุดในกาแล็กซี่เลย รักกกกกก ღゝ◡╹)ノ♡
เจอกันแชปหน้า พี่ดงพี่แดนคัมแบคค่ะ
เริ้บเหมือนเดิม
m i s s c o z y
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น